zondag 5 december 2010

Muze


Een muze in een donkere suite. Kwetsbaar en alleen. Een afgevallen mantel die datgene toont waarvoor het, overwegend mannelijke, publiek gekomen is.
Meer dan gewoon vlees en wat beenderen, zoveel meer dan enkel hout en snaren. Een sculptuur met rondingen en inkepingen, gestroomlijnd als een racebolide, dat vraag om bespeeld te worden. Een lange rug en blote nek die smeken om een aanraking. Muzische symbolen die zeggen dat het OK is.
Een siddering volgt, het publiek houdt zijn adem in en laat zich in vervoering brengen. De maker zij geprezen, een vakman als Bach had haar niet beter neergezet.

1 opmerking:

  1. eej, trouwens, waarom staan wij ni in zo'n zijkolommeke waar da ge links zet naar andere coole (en dus onze, eh, we gaan daar eerlijk in zijn) blogs?

    BeantwoordenVerwijderen